Η οργισμένη επιστολή μιας 18χρονης μαθήτριας στον Γιώργο Παπανδρέου

«Ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας μου, με τη μεθοδικότητα και την πρωτοτυπία που διέκρινε όλους τους πρώην πρωθυπουργούς της Ελλάδας, οδήγησε τη μητέρα μου στην ανεργία, αν και βρισκόταν πλησίον της σύνταξης. Ο μισθός της μητέρας μου ήταν το μοναδικό οικογενειακό μας εισόδημα, αφού ο πατέρας μου πέθανε όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή. Δεκαπέντε μήνες μετά, τη μητέρα μου δεν τη θέλει κανένας στη δουλειά του.

Ο πρώην πρωθυπουργός ξεχωρίζει για την αυτονομία του και την πρωτοβουλία του. Το επίδομα ανεργίας των 600 ευρώ που δικαιούταν η μητέρα μου, επειδή ήταν πολύτεκνη, το αναπροσάρμοσε πολύ γρήγορα στα 476 ευρώ.
  Ο πρώην πρωθυπουργός έχει υψηλό βαθμό συναισθηματικής ωρίμανσης και με προέτρεψε να κολλήσω χαρτάκια σε όλες τις στάσεις λεωφορείων και τις κολώνες της περιοχής μου, αναζητώντας μεταχειρισμένα σχολικά βοηθήματα από μαθητές που έχουν τελειώσει το σχολείο. Παρά την επίπονη προσπάθεια που κατέβαλα, δεν ανταποκρίθηκε μέχρι σήμερα κανένας.

Ο πρώην πρωθυπουργός διαθέτει σταθερότητα στις επιλογές του όσον αφορά στη δομή και τη λειτουργία του λυκείου που πηγαίνω. Με πίστη και εργατικότητα συνετέλεσε στη διαμόρφωση ενός σχολείου αδιάφορου και μίζερου, με κουρασμένους και πνιγμένους στα προβλήματά τους καθηγητές. Ενός σχολείου που μας βλέπει μόνο ως υποψηφίους πανελλαδικών και όχι ως μαθητές που αναζητούν τη γνώση. Ενός σχολείου που ταυτίζει τις αγωνίες μας και τις αναζητήσεις μας με την επιτυχία ή την αποτυχία σε ένα ομολογουμένως αποτυχημένο από τη βάση του εξεταστικό σύστημα.

Με την ίδια πίστη και εργατικότητα στους στόχους του οδήγησε τον μπαμπά της Φαίης στην εφεδρεία και τον μπαμπά της Ιωάννας στην… Διστάζω να το γράψω και νομίζω ότι δεν θα καταφέρω ποτέ πια στη ζωή μου να γράψω ή να ψιθυρίσω αυτή τη λέξη. Επειδή ξέρω τι σημαίνει να μεγαλώνεις χωρίς μπαμπά, με την Ιωάννα δεθήκαμε και γίναμε αχώριστες από τότε.

Με την παροιμιώδη αυτοκυριαρχία που διαθέτει, δεν έδειξε την παραμικρή θλίψη ή συντριβή όταν η τράπεζα έπαιρνε το σπίτι του Μπάμπη, αφού ο μπαμπάς του δεν πληρωνόταν από τη δουλειά του για δεκατρείς μήνες. Ο Μπάμπης σταμάτησε το φροντιστήριο και είπε ότι θα προσπαθήσει μόνος του. Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει. Είπαμε ότι και τα υπόλοιπα παιδιά θα τον βοηθάμε στον ελεύθερο χρόνο μας.

Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα παραπάνω, συνιστώ ανεπιφύλακτα τον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας να διδάξει ως ακαδημαϊκό προσωπικό στο πανεπιστήμιό σας και ελπίζω κάποτε να καταφέρω και να γίνω δεκτή στο τμήμα του.

Τότε, που ο θυμός της εφηβείας μου θα έχει μετατραπεί σε οργή της ενηλικίωσής μου.



Χριστιάνα Π., μαθήτρια Γ’ Λυκείου το σχολικό έτος 2012 – 2013»

Σαν να μην υπάρχω

Για την χτεσινή εμφάνιση του Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega, έγραψα στα social media «Τεράστιο πλυντήριο το Mega αλλά ο Βενιζέλος σφήνωσε στον κάδο». Πάντως, στο σκάνδαλο με τη λίστα με τα ονόματα των 1.991 Ελλήνων μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία δεν επενέβη ο εισαγγελέας. Επενέβη το Mega. Όπως πάντα. Η δίκη -για μια ακόμα φορά- έγινε στο στούντιο του Mega.

Καθώς περνάει ο καιρός, μου τελειώνουν τόσο οι σκέψεις, όσο και οι λέξεις. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος. Μάλλον όχι.

Στις τελευταίες εκλογές, οι Έλληνες απέδειξαν ποιοι είναι και τι θέλουν. Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Θέλουν κομπίνες και λαμόγια, και δεν θέλουν Δικαιοσύνη.

Τώρα πια, οι Έλληνες ήξεραν τα πάντα για την χρεοκοπία της χώρας και επέλεξαν τη συνέχιση της διαφθοράς από τους ίδιους ανθρώπους και τα ίδια κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία. Πολλά λόγια δεν χρειάζονται. Αυτό συνέβη. Ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς.

Βέβαια, οι επιλογές των Ελλήνων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κατάρρευση της χώρας και της κοινωνίας αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Θα αντιμετωπιστεί στην ώρα του. Δεν έχει κανένα νόημα να σκας άδικα από τώρα. Μέχρι τότε, όμως;

Σκέφτομαι τι μπορείς να κάνεις -σαν πρόσωπο πια- μέσα σε μια τέτοια κατάσταση. Πώς μπορείς να ζήσεις μέσα σε μια κοινωνία που επιλέγει συνειδητά την διαφθορά και την έλλειψη Δικαιοσύνης.

Καταλήγω στο ότι μια καλή λύση είναι η κύρια αρχή των επικούρειων, το «Λάθε βιώσας». Να μένεις στην αφάνεια.

Κι επειδή το «Λάθε βιώσας» μπορεί να προκαλεί σύγχυση με τις πολλές ερμηνείες του, θα το γράψω όσο απλά το είπε ο Βαν Γκογκ:

«Είναι καλύτερα να υπάρχω σαν να μην υπάρχω».

Pitsirikos

Λίστα και ληστές

Η κυβερνώσα συμμορία συμφώνησε να μας εκτελέσει εν ψυχρώ!

Πως έβλεπε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ο Μουσολίνι και πως ο Παπανδρέου.

Η πλειοψηφία δεν μπορεί να γίνεται σεβαστή από ένα κράτος γιατί το κατεβάζει στο επίπεδο της. Το κράτος οδηγείται από ολίγους ή ακόμα και έναν.(Μ. Μουσολίνι, Ο ορισμός του Φασισμού)

Oι πολιτικοί, δεν είναι εδώ για να εκφράζουν τον μέσο όρο ούτε για να σύρονται από τις πλειοψηφίες. Αλίμονο. Τότε θα κάναμε μια καλή δημοσκόπηση για κάθε θέμα μικρό ή 
μεγάλο και θα είχαμε τις λύσεις. (Γιώργος Α. Παπανδρέου, ΚΛΙΚ 1999)

Η πρώτη μέρα στο σχολείο.......

«...Η δασκαλα μας σημερα, μας ρωτησε πως περασαμε το καλοκαιρι και όλα τα παιδια ειχαν να της πουνε πολύ ωραια πραγματα από τα μερη που πηγανε διακοπες εφετος, εκτος από κανα δυο, που οι γονεις τους δεν ειχανε λεφτα και δεν πηγανε διακοπες αλλα καθισανε εδώ και πηγαινανε για μπανιο με τα πουλμαν του Χαλουλου, με τα οποια πηγαινει και η γιαγια μου, όχι για να κανει μπανιο αλλα για να κανει λεει αμμολουτρα, να της περασει η μεση της που την ποναει.

Εμενα όμως η δασκαλα όταν ηρθε η σειρα μου δεν με ρωτησε γιατι ξερει, όπως το ξερουνε ολοι στη γειτονια μου, στου Γκυζη, ότι ο μπαμπας μου επεσε το καλοκαιρι από την ταρατσα της πολυκατοικιας μας και εφυγε πολύ-πολύ μακρια, πολύ πιο μακρια από εκει που μπορουν να φτασουν τα πουλμαν του Χαλουλου ή οποια αλλα πουλμαν. 

Αν ομως με ρωτουσε θα ειχα να της πω ένα σωρο πραγματα, γιατι πριν να φυγει ο μπαμπας μου, μας ειχανε κοψει το ρευμα και η μαμα μαγειρευε ταχα μου στο πετρογκαζι, κατι φαγητα που τα εφερνε κρυφα από την εκκλησια. Όμως ο χαζουλιακας ο αδερφος μου, που είναι μικρος ακομα και δεν καταλαβαινει τι παναπει να ζητας ελεημοσυνη, της ειπε μια μερα, γιατι μαμα μαγειρευεις ξανα το φαγητο, αφου είναι μαγειρευμενο και η μαμα μου εβανε τα κλαμματα, επειδη νομιζε πως ουτε εγω, ουτε ο αδερφος το ειχαμε καταλαβει και νομιζαμε πως τα αγοραζε και τα μαγειρευε από μονη της, όχι πως στεκοτανε στην ουρα να παρει ένα πιατο φαί, σαν να ητανε ζητιανα.

Τοτε ομως εγω εσωσα την κατασταση και του εξηγησα του χαζου, πως η μαμα δουλευε καπου σαν μαγειρισσα και πως μαγειρευε εκει και τα δικα μας φαγητα αλλα επειδη κρυωνανε μεχρι να μας τα φερει, καθοτανε και τα ξαναζεσταινε…

Και θα της ελεγα ακομα της δασκαλας, ότι ο μπαμπας μου ηταν ενας πολύ περηφανος και μορφωμενος ανθρωπος κι όταν αναγκαστηκαμε να μετακομισουμε στο σπιτι της γιαγιας, επειδη μας εδιωξαν από το δικο μας το σπιτι, δεν μπορουσε να το αντεξει, που η γιαγια τον κατηγορουσε διαρκως ότι ηταν ανικανος και ηλιθιος και τεμπελης και γι αυτό επαιρνε ένα από τα λιγα βιβλια που του ειχαν απομεινει, αφου μετα που εκλεισε το μαγαζι μας, αναγκαστηκε να τα πουλησει και πηγαινε στο παρκο, να διαβασει ολομοναχος.

Εγω όμως που τον εβλεπα να γυριζει αργα το βραδυ κατακοπος, επεφτα στην αγκαλια του και τον παρακαλουσα να μου πει τις ιστοριες που ηξερε να αφηγειται όπως κανενας άλλος και του ελεγα, μπαμπα μην δινεις σημασια που σε λεει αυτή τεμπελη, γιατι εγω δεν ξερω κανεναν αλλον ανθρωπο που να φερνει στο σπιτι του τοσες ιστοριες, αντιθετα ολοι οι μπαμπαδες των φιλεναδων μου, βαριουνται ακομα και να χασμουρηθουν όταν τελειωνουν τα δελτια ειδησεων.
Όμως κανενας δεν δινει λεφτα για να ακουει ιστοριες και ετσι ο μπαμπας μου δεν ειχε να πληρωσει το κρατος που του ζηταγε ένα σωρο λεφτα και επιπλεον δεν του εδινε ουτε το ρευμα, ουτε το νερο που φαινεται ότι ανηκουν στο κρατος και ετσι ο μπαμπας μου αναγκαστηκε να ερθει μαζι μας, να μεινουμε ολοι μαζι στη γιαγια και μπορει μεν να γλιτωσε από το κρατος, δεν γλιτωσε όμως απο τη γιαγια.

Κι ακομα θα της ελεγα ότι την ημερα του δεκαπενταυγουστου που φευγουνε ολοι από την Αθηνα για να πανε σε καποια παραλια, ο μπαμπας μου εφυγε μια και καλη, για να ταξιδεψει στις παραλιες του Θεου, με εισιτηριο χωρις επιστροφη, όπως βγαζουνε οι αλβανιδες στα πουλμαν του Χαλουλου, επειδη μετα ερχονται οι αντρες τους και τις παιρνουνε με τα αυτοκινητα τους.
Και θα της ελεγα επισης ότι λιγες ημερες πριν να φυγει ο μπαμπας μου διαβαζε ένα βιβλιο, που το λενε: «Ο Χριστος σταματησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγουνταν ένα σωρο ιστοριες, για παιδια σαν εμας, που ζουσανε σε καποια άλλη χωρα του κοσμου αλλα που κι εκεινα σαν εμας, ανηκαν σε έναν άλλο θεο, πολύ κατωτερο από τον Χριστουλη, ο οποιος δυστυχως δεν εχει τη δυναμη να εξασφαλισει στα δικα του παιδια ουτε ένα μπουκαλι γαλα.

Όλα αυτά θα της ελεγα της δασκαλας, αν με ρωταγε και ειμαι βεβαιη ότι θα της φαινονταν πολύ πιο ενδιαφεροντα από οσα της ειπανε τα αλλα παιδια, που εκαμαν κι αυτό το καλοκαιρι οτι καμουν συνηθως τα καλοκαιρια όλα τα παιδια του κοσμου αλλα που δεν τους περναει από το μυαλο πως το επομενο καλοκαιρι ή καποιο άλλο καλοκαιρι, μπορει και αυτά να βρεθουν σε μια θεση σαν τη δικη μου.

Όμως η δασκαλα δεν με ρωτησε και εγω δεν της ειπα τιποτα.

Αλλα μετα που τελειωσαμε το μαθημα με πηρε παραμερα και με αγκαλιασε, γιατι η δασκαλα μας είναι πολύ τρυφερη και μου ειπε ότι ηθελε να μου δειξει κατι που ητανε μονο για μενα.

Κατεβηκαμε μαζι στο γραφειο των δασκαλων και εκει μου εδωσε μια ωραια καινουρια τσαντα που ειχε μεσα όλα τα σχολικα ειδη και μου εξηγησε ότι αυτά μου τα εκαμαν δωρο οι δασκαλοι, επειδη ημουνα η πωτη μαθητρια της ταξης μου, την περασμενη χρονια. Εγω δεν την πιστεψα γιατι ξερω καλα ότι η δασκαλα μου και οι αλλοι δασκαλοι ως και η διευθυντρια του σχολειου, που είναι πολυ αυστηρη και της αρεσει το κρατος, με λυποντουσαν και από λυπηση μου τα χαριζαν.
Γι αυτό γυρισα μετα και της ειπα - κυρια αμα τα ειχα αναγκη πραγματικα θα τα επαιρνα και δεν με πολυνοιαζει εμενα αν με λυπουνται, ωστοσο να ξερετε ότι τωρα πια εχουμε αρκετα χρηματα για να αγοραζουμε πραγματα και επιπλεον να πληρωνουμε και το κρατος, πόυ μας ζηταει ολοενα και περισσοτερα.

Αυτο της ειπα και της γυρισα πισω την ωραια τσαντα, για να τη δωσει σε καποιο άλλο παιδι, που ισως την ειχε περισσοτερη αναγκη από μενα.

Φυσικα δεν εκατσα να της εξηγησω πως μετα που εφυγε ο μπαμπας μου, η μαμα μου που είναι πολυ ομορφη και τον αγαπουσε παρα-παρα πολύ, ουτε εκλαψε, ουτε παραπονεθηκε, ουτε εβγαλε μια κουβεντα, παρα μαζεψε λιγα πραγματα και αφου μας φιλησε εμενα και τον αδερφο μου, μας ειπε ότι θα εφευγε να βρει καποια δουλεια, για να μην ξανακουσει να της μιλαει η γιαγια μου ετσι για τον μπαμπα.

Και ενώ ηταν ακομα στην πορτα, εμεις ακουσαμε τη γιαγια που ωρυονταν και της φωναζε - τρελαθηκες μωρη, τι πας να κανεις?
Όμως η μαμα μου ουτε που γυρισε να της απαντησει και εκλεισε πισω της την πορτα με βροντο.

Τωρα ερχεται που και που να μας δει και μας λεει πως εχει βρει μια πολύ καλη δουλεια σε μια αλλη πολη και οποτε μας επισκεπτεται τα χερια της είναι γεματα δωρα.

Λεφτα μας στελνει συνεχεια και η γιαγια μας αγοραζει αρκετα πραγματα και βαζει και καποια στην ακρη, γιατι λεει οτι ετσι όπως παμε, ουτε ο διαβολος δεν θα βρισκει δουλεια σε λιγο καιρο.
Ο αδερφος μου ο μπουρδας τη ρωτησε, αν η μαμα είναι πιο εξυπνη από τον διαβολο και γι αυτο βρηκε δουλεια αλλα η γιαγια εβαλε τα κλαματα και μουρμουρισε πως η μαμα μας αναγκαζεται να καμει χειροτερα πραγματα κι από τον διαβολο, για να μας στελνει αυτά τα λεφτα, να πληρωνουμε το κρατος, που ειπαμε ότι τα θελει όλα δικα του και δεν δινει δεκαρα για το τι αναγκαζεται να καμει ο κοσμακης για να τα βρει…

Όχι, δεν της τα ειπα αυτά, γιατι δεν μου αρεσει να κουβεντιαζουνε τη μαμα μου, ανθρωποι που δεν εμαθαν ποτε ποσο ερωτευμενη ητανε με τον μπαμπα μου και ποσο ξετρελαινονταν να της αφηγειται και αυτηνης ιστοριες και πολλες νυχτες περιμενε να αποκοιμηθω εγω, για να παρει αυτη τη σειρα της να τον ακουει…

Ομως νομιζω πως η δασκαλα μου τα ξερει όλα αυτά, οπω ς τα ξερουνε ολοι στη γειτονια του Γκυζη και ισως να ξερει και περισσοτερα από μενα, γιατι όταν της ειπα ότι χαρη στη μαμα μου εχουμε αρκετα λεφτα και δεν μου χρειαζεται η τσαντα, γυρισε αλλου το προσωπο της και δακρυσε.

Κι εγω την τραβηξα από το μανικι και της ειπα – μην κλαις κυρια, γιατι μπορει ο Χριστος να σταματησε στου Γκυζη, εγω ομως θα συμεχισω και θα παω παραπερα.
Ακομα και αν είναι να το κανω σαν τη μαμα μου…»

Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.....

«Χειμώνας βαρύς, κρύο πολύ/κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι/δε βγήκε, τα σύννεφα χαμηλώσανε/και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου».

Τα ΜΜΕ διέδιδαν μετά χαράς ότι ο Στουρνάρας φορώντας φουστανέλα μάλωσε τον Τόμσεν και τον διέταξε να φύγει αμέσως από το γραφείο του. Κι έτσι, το εθνικό συναίσθημα που θρέφεται με πίτουρο ξανάνιωσε υπερήφανο. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Στα ψιλά της διάδοσης, τα ΜΜΕ χώρεσαν ότι ο Στουρνάρας αυτό που είπε στον Τόμσεν ήταν «μα, επιτέλους, θέλετε να παραιτηθώ;». Ένας υπουργός της Ελλάδας ρώτησε κάποιον ξένο αν θέλει να παραιτηθεί. Τουτέστιν, αν ο  ξένος απαντούσε «ναι, θέλω να παραιτηθείς» η παραίτηση θα ήταν γεγονός. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Ο τσαμπουκάς του Στουρνάρα, λοιπόν, ήταν μία παράκληση στον ξένο, η φουστανέλα ήταν στρινγκάκι και το τσαρούχι μια γόβα 12ποντη, οπότε πώς να τρέξεις με γόβα 12ποντη, γι’ αυτό και ο Στουρνάρας έμεινε εκεί που ήταν να υποδύεται τον υπουργό. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Κατά τα λοιπά, ενώ τα μέτρα έπεφταν σαν το χαλάζι κι άφηναν στον τόπο εργαζόμενους κι άνεργους, ο τάχα μου και δήθεν πρωθυπουργός της Ελλάδας έδινε εντολή να ξεκινήσουν τα ΜΜΕ μία νέα τηλεοπτική σαπουνόπερα σχετικά με το ΣΔΟΕ και κάτι πολιτικούς που είναι μπλεγμένοι σε παράνομο πλουτισμό, λες κι ο πλουτισμός των υπόλοιπων πολιτικών μπορεί να είναι νόμιμος. Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Το γνωστό φιλοθεάμον κοινό, τουτέστιν ο λαουτζίκος κατά πως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι πολιτικοί του Κολωνακίου, έπεσε με τα μούτρα να μάθει ποιοι είναι οι 32 τριτοκλασάτοι πολιτικοί που πλούτισαν, ενώ ταυτόχρονα ένιωθαν και μια εθνική περηφάνια για τον Στουρνάρα που «έδιωξε» τον Τόμσεν ξεχνώντας, όπως πάντα κάνουν τα χρυσόψαρα, ότι κι ο Βενιζέλος είχε κάποτε «διώξει» την Τρόικα κι ύστερα έκανε τη διαδρομή Αθήνα – Βερολίνο στα γόνατα για να διαψεύσει την «είδηση». Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Εν τω μεταξύ ο άρτος τελείωνε, το θέαμα μόνο έμενε, κάτι σκηνοθετημένοι καβγάδες στη ΔΗΜΑΡ, κάτι διαφωνίες στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι σκετσάκια επιπέδου δημοτικού με τον Βενιζέλο ν’ αγριοκοιτάζει τον Σαμαρά. Στα ψιλά των εφημερίδων περνούσαν οι ειδήσεις ότι όλοι πλέον θα απολύονται πιο εύκολα, με ένα χαρτζιλίκι για αποζημίωση κι ότι η κυβέρνηση υποσχέθηκε στον ξένο πως αν δεν πετύχουν αυτά τα μέτρα, θα ληφθούν νέα, ακόμη πιο σκληρά. Κι έτσι, ξεχάστηκε ο όρκος του μέγιστου αρπακολλατζή ότι «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία». Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Μόνο που η βρόχα… βρόχα δεν ήταν. Φτύσιμο ήταν, κατούρημα ήταν, αφόδευση ήταν, αλλά βρόχα δεν ήταν. Διότι η βρόχα είναι νερό που σε ξεπλένει, όμως αυτό που βρέχει είναι βοθρολύματα που πέφτουν στο βάλτο μας κι έτσι κολλάμε ακόμη περισσότερο μέσα του. Μέχρι να φτάσει το σκατό στη μύτη και να μας πνίξει. Και το δούλεμα έπεφτε, στρέιτ θρου.
Η μέρα πλησίασε/ εκείνη για να πάει να παντρευτεί/ μπήκε στο μπάνιο της/ έριξε τα αποσμητικά της/ τα απορρυπαντικά της, ντύθηκε/ φόρεσε το νυφικό ενώ απ’ όξω το φεγγάρι δεν βγήκε/ και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου.

Αυτή είναι η ιστορία μιας χώρας που κάποτε ήταν κυρία.



Kαρτεσιος

« Το λέω κατηγορηματικά, αποκλείω κάθε συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Συγκυβέρνηση θέλουν τριών ειδών συμφέροντα...

Πρώτον: Τη συγκυβέρνηση τη θέλει το ίδιο το ΠΑΣΟΚ για να πέσει στα μαλακά και για να μην ψάξουμε τις τεράστιες ευθύνες τους που μας έφεραν στο μνημόνιο. Νομίζουν ότι θα γλυτώσουν, αλλά δε θα γλυτώσουν.

Δεύτερον: Τη συγκυβέρνηση τη στηρίζουν, όλα εκείνα τα συμφέροντα και όλες εκείνες οι συντεχνίες που δε θέλουν να αλλάξει τίποτε στην Ελλάδα και όσο το ΠΑΣΟΚ είναι στα πράγματα, ακόμη και με δεύτερο ρόλο στην κυβέρνηση, έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Τρίτον: Τη συγκυβέρνηση τη θέλουν όλες αυτές οι δυνάμεις, μέσα και έξω από την Ελλάδα, που θέλουν μια κυβέρνηση αδύναμη και μια κυβέρνηση ελεγχόμενη. Δεν μπορούμε, φίλες και φίλοι, να βγούμε από την ύφεση, μαζί με εκείνους που μας έφεραν στην ύφεση. Δεν μπορούμε να πούμε την αλήθεια στο λαό, μαζί με εκείνους που κορόιδεψαν το λαό. Όσοι θέλουν συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, είναι για να μην αλλάξει τίποτα, για να διασωθεί αυτό που χρεοκόπησε και για να σωθούν εκείνοι που μας χρεοκόπησαν».

Ο ΡΕΣΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ 31 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ...ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΖΟΥΜΙΖΕΙ ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΘΟΥΣ!

Σε μεγάλης έκτασης φοροδιαφυγή εμπλέκεται ο γνωστός εφοπλιστής και άνθρωπος των ΜΜΕ...Βίκτωρ Ρέστης.
Είναι ο ίδιος που τον περασμένο Ιούνιο είχε δηλώσει στο διεθνές πρακτορείο Bloomberg, προκαλώντας την κοινή γνώμη, ότι αν η Πολιτεία φορολογήσει τους πλοιοκτήτες, θα πρέπει πρώτα να τον βρει, αφού θα εγκαταλείψει την Ελλάδα.

«Δεν μπορείς να λες στους πλοιοκτήτες που έχουν ένα βαθμό φορολογικής ασυλίας σε όλο τον κόσμο "θα σε φορολογήσω". Ναι, σίγουρα. Βρες με πρώτα". («You cannot squeeze and tackle a person that is in international shipping trade and finance and say, 'Η will tax you,' The answer is 'sure, tax με. Find με.'»).
Οι πολίτες αυτής της χώρας θα έλεγαν... «στο καλό και να μας γράφεις», στον κύριο Ρέστη, αν πρώτα δεν έπρεπε να τακτοποιήσει κάποιες σοβαρές δοσοληψίες που έχει, τόσο με το ελληνικό δημόσιο όσο και με τη Δικαιοσύνη.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα επίσημα έγγραφα που έχει στη διάθεσή του directNEWS.gr, η ΔΟΥ ΦΑΕ Πειραιά έχει επιβάλλει στην εταιρεία συμφερόντων του "ΦΑΝΤΟΜ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", με την υπ' αριθ. 409/6-12-2011 απόφαση, συνολικό πρόστιμο 31.455.950,74 ευρώ.
Το πρόστιμο επιβλήθηκε για εικονικά συμβόλαια που είχαν συνταχθεί για την αγορά δύο μεγάλων ακινήτων, από την εταιρεία, τον Μάιο και τον Οκτώβριο του 2008, στη Γλυφάδα (επί των οδών Ζησιμοπούλου 6 το ένα και Κύπρου 68 το δεύτερο).
Σημειώνεται ότι ως μέτοχος της εταιρείας ΦΑΝΤΟΜ ΑΤΕ φέρεται η κυπριακή off shore εταιρεία "CELLTEK HOLDINGS Ltd", ενώ ως μέτοχος της τελευταίας φέρεται η επίσης κυπριακή off shore με την επωνυμία "HAKKASAN Ltd".
Μέχρι το 2008, αφανείς μέτοχοι της HAKKASAN ήταν ο κατασκευαστής Ιωάννης Παναγιωτόπουλος και ο αδελφός του, με ποσοστό περίπου 39% και ο Βίκτωρ Ρέστης, με ποσοστό 61%.
Ωστόσο, το 2009, ο Ρέστης αγόρασε και το υπόλοιπο ποσοστό και μέχρι σήμερα είναι ο μοναδικός μέτοχος της εταιρείας.
Οι πληροφορίες του directNEWS.gr αναφέρουν ότι ο εφοπλιστής αρνείται μέχρι σήμερα να εκπληρώσει τις οφειλές του προς το δημόσιο και επιχειρεί, με διάφορες περίεργες μεθοδεύσεις, να γλιτώσει την καταβολή των 31,4 εκατομμυρίων ευρώ.
Όμως, εκτός από τα πρόστιμα της εφορίας, σε βάρος του Β. Ρέστη εκκρεμεί και ποινική δικογραφία για φοροδιαφυγή σε βαθμό κακουργήματος (άρθρα 17,18 ή 19 του Ν.2523/1997) όπως προκύπτει από το έγγραφο της αρμόδιας για το οικονομικό έγκλημα εισαγγελέως Πρωτοδικών Πόπης Παπανδρέου, με αριθμόΑΟΙΕ/2010/492, που δημοσιεύει σήμερα το directNEWS.gr.
Σύμφωνα με εν λόγω έγγραφο, που φέρει ημερομηνία 20-10-2010, η εισαγγελική λειτουργός ζητεί από το ΣΔΟΕ τη διενέργεια έρευνας «προς διερεύνηση της ουσιαστικής βασιμότητας των καταγγελλομένων περί τελέσεως αυτεπαγγέλτως διωκομένων αξιόποινων πράξεων».
Οι πληροφορίες μας αναφέρουν, ότι μέχρι στιγμής, το ΣΔΟΕ δεν έχει καταφέρει να ολοκληρώσει την έρευνά του, αν και έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια.
Μήπως το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο, όταν καθημερινά συλλαμβάνονται πολίτες που οφείλουν στην εφορία λίγες χιλιάδες ευρώ; Ή άλλη αντιμετώπιση έχουν από τις κρατικές αρχές οι κοινοί θνητοί και άλλη οι εφοπλιστές;
Δεν θα πούμε ότι η Ελλάδα ζει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική τραγωδία, ούτε ότι άνθρωποι αυτοκτονούν καθημερινά και άλλοι ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε.
Θα αναφερθούμε απλώς σε μια φράση του περίφημου Γιούνκερ, που δήλωσε: «Έχω δει αδύναμους Έλληνες να κλαίνε, δεν έχω δει κανέναν πλούσιο, κανέναν εφοπλιστή να κλαίει. Εάν εγώ είχα ανάλογο πρόβλημα στο Λουξεμβρούργο, θα είχα στραφεί σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα...».
Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι μεταξύ των άλλων, ο B. Ρέστης είναι ουσιαστικός συνιδιοκτήτης της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», μέτοχος στο Mega, ιδιοκτήτες της τράπεζας FBB, μεγαλομέτοχος των ναυτιλιακών εταιρειών ENTERPRISE SHIPPING AND TRADING, SWISS MARINE SERVICE SA και SENERGY MARITIME HOLDING Corp, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Πόρτο Ύδρα», κλπ.
Αυτός, προφανώς, είναι και ο λόγος που τα μεγάλα ΜΜΕ δεν αναφέρονται ποτέ στα έργα και τις ημέρες του... ευπατρίδη (όπως ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται) εφοπλιστή.


https://directnews.gr/