Ο γιος του Αλογοσκούφη σύμβουλος στην Goldman Sachs!

Κορυφαίες θέσεις σε μεγάλες τράπεζες της Ελλάδας και του εξωτερικού κατέχουν απόγονοι πρώην «τσάρων» της Ελληνικής Οικονομίας.
Ο γιος του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη , ο γιός του πρώην υπουργού και προέδρου της Δράσης Στέφανου Μάνου και η κόρη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιάννου Παπαντωνίου…
,κάνουν καριέρα στον τραπεζικό τομέα έχοντας ως εφόδιο τις άριστες σχέσεις των γονέων τους άλλα και τα σπουδαία τους βιογραφικά.

Σύμφωνα με την εφημερίδα«Παραπολιτικά», ο Σπύρος Αλογοσκούφης εργάζεται στην «τράπεζα του Θεού» . Στην γνωστή και μη εξαιρετέα Goldman Sachs η οποία στο παρελθόν είχε αναλάβει επικίνδυνες αποστολές για το Ελληνικό χρέος.
Ο γιος του γαλάζιου πρώην Τσάρου τελείωσε το Κολέγιο Αθηνών ασχολήθηκε με τους Ολυμπιακούς αγώνες στο πλευρό της Γιάννας Αγγελοπούλου. και αμέσως μετά έφυγε για την Αμερική όπου και ολοκλήρωσε με απόλυτη επιτυχία τις σπουδές του στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Yale. Τώρα εργάζεται ως χρηματοπιστωτικός σύμβουλος για τις αγορές της Ασίας και φέρεται να ειδικεύεται στις αγοραπωλησίες (dealings) και σε συμβόλαια futures.

Ο γιος του Στέφανου Μάνου, Αλέξανδρος, σπούδασε αρχικά στο Λονδίνο και στη συνέχεια στην Γαλλία στο Insead , που αποτελεί μια διεθνή επιχειρηματική σχολή μεταπτυχιακών.

Εργάστηκε στην εταιρία British Gas-Midlands Research Center και συνέχισε στην γνωστή εταιρία Salomon Brothers ως αναλυτής.

Πέρασε από την Γαλλική Societe Generale και το 998 εντάχθηκε στον όμιλο της Gitigroup ως υπεύθυνος της επενδυτικής Τραπεζικής αρχικά για την Ελλάδα και στη συνέχεια στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και στην Βόρεια Αφρική.

Από το 2007 εργάζεται στην τράπεζα Πειραιώς ως εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου και από το 2008 ως διευθύνων σύμβουλος .

Μια ακόμη περίπτωση παιδιού πρώην τσάρου της Ελληνικής Οικονομίας που ασχολείται με τις τραπεζικές υπηρεσίες είναι η κόρη του του Γιάννου Παπαντωνίου.

Σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνικές Επιστήμες στο Cambridge στην Αγγλία και πήρε μάστερ στην Διοίκηση επιχειρήσεων από την Πολυτεχνική σχολή του Παρισιού. Έπιασε μάλιστα δουλειά στην τράπεζα Barclays σε κατάστημα του Λονδίνου.

http://troktiko.eu/2012/11/o-gios-tou-alogoskoufh-sumboulos-sthn-goldman-sachs-phgi-o-gios-tou-alogoskoufh-sumboulos-sthn-goldman-sachs-iefimerida-gr-http-www-iefimerida-gr-node-78157-ixzz2d8nt1awh/

Το συγκλονιστικό γράμμα της μάνας

Μία συγκλονιστική επιστολή έφτασε στο nocomments από μία μητέρα 4 παιδιών, που βρίσκεται κυριολεκτικά σε απόγνωση. Η 34χρονη περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με την οικογένειά της τον τελευταίο χρόνο που πλέον δεν της έχουν αφήσει άλλα περιθώρια. Σας παραθέτουμε την επιστολή ως έχει:

Ονομάζομαι Κ.Α. είμαι 34 ετών, παντρεμένη εδώ και 17χρόνια και έχω 4 παιδιά. Ένα κορίτσι 14 και τρία αγόρια 10, 9 και 6 ετών. Σήμερα το πρωί δεν είχα να δώσω στα παιδιά ούτε γάλα, πήγαν νηστικά στο σχολείο και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το μεσημέρι για τέταρτη συνεχόμενη μέρα τους έφτιαξα μακαρόνια και το απόγευμα για Τρίτη φορά σύνδεσα παράνομα το ρεύμα στο σπίτι μου. Έσφιξα την γροθιά μου, κοίταξα τον άντρα μου στα μάτια και του ψιθύρισα «θα το παλέψουμε…». Αυτό λέω και στον εαυτό μου κάθε μέρα, κάθε πρωί που ξυπνάω κάθε βράδυ που κοιμίζω τα παιδιά μου. ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ!

Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές, που λυγίζω. Υπάρχουν στιγμές που δεν αντέχω το βλέμμα των παιδιών μου όταν μου ζητούν τα βασικά… ένα πιάτο φαΐ  ένα κουλούρι για το σχολείο, ένα ζευγάρι παπούτσια… Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι να ανέβω στην ταράτσα και να δώσω τέλος στη ζωή μου και άλλες που θέλω να πάρω ένα όπλο και να σκοτώσω όλους αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την τραγική κατάσταση… Υπάρχουν στιγμές δύσκολες που όπως αυτή εδώ που αποφάσισα να σας γράψω για τον Γολγοθά που ανεβαίνουμε με την οικογένειά μου και φοβάμαι για το πιο θα είναι το τέλος.

Είμαστε δύο άνθρωποι νέοι, έτοιμοι να στύψουμε την πέτρα. Έχουμε πάει παντού για να βρούμε δουλειά, έχουμε ρωτήσει όλο τον κόσμο για μία θέση εργασίας, αλλά βρίσκουμε συνεχώς κλειστές πόρτες, και παίρνουμε μία και μόνο απάντηση, «Δεν χρειαζόμαστε άτομα».

Ο άντρας μου απολύθηκε από το εργοστάσιο που δούλευε στις αρχές του χρόνου. Μέχρι το περασμένο Πάσχα, κουτσά στραβά, τα βγάζαμε πέρα, έκανε λίγα μεροκάματα από εδώ και από εκεί. Από το Πάσχα μέχρι σήμερα όμως τα έσοδά μας είναι 100ευρώ το μήνα, που παίρνω εγώ, καθαρίζοντας ένα γραφείο και 320ευρώ το δίμηνο, το επίδομα των πολυτέκνων. 420ευρώ το δίμηνο. Με αυτά τα χρήματα, πρέπει να πληρώσω, φως, νερό, τηλέφωνο. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να φάμε. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να αγοράσω τα φάρμακα για το άσθμα που παίρνουν τα δύο μου αγόρια. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να καλύψω τις βασικές ανάγκες τις οικογένειάς μου, αλλά δυστυχώς, όπως θα καταλάβαινε και ο πιο χαζός άνθρωπος σε αυτή την χώρα 420ευρώ το δίμηνο, δηλαδή μόλις 210ευρώ το μήνα ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ!

Το σπίτι μας το έχουμε αγοράσει με δάνειο, το οποίο έχω σταματήσει να το πληρώνω εδώ και δύο χρόνια. Όταν δηλαδή η οικονομική κρίση χτύπησε και την δική μας πόρτα. Δεν θυμάμαι καν πόσο είναι το ποσό που χρωστάμε στην τράπεζα, έχω χάσει τον λογαριασμό και στη κατάσταση που βρίσκομαι αυτή την στιγμή έχει σταματήσει και να με απασχολεί.

Στις 29 Οκτωβρίου, ήρθε στο σπίτι μας το συνεργείο της ΔΕΗ και μας έκοψε το ρεύμα. Έτρεξα αμέσως στα γραφεία της ΔΕΗ, πήγα στον διευθυντή, τον παρακάλεσα να μου κάνει ένα διακανονισμό, με ένα ποσό που να μπορώ να πληρώσω. Μου ζητούσε 300ευρώ άμεσα, εδώ και τώρα. Μου είπε «δώσε 300ευρώ, δεν ξέρω που θα τα βρεις και δεν μ’ ενδιαφέρει. Αν δεν μας πληρώσεις δεν μπορούμε να σου συνδέσουμε το ρεύμα». Το γεγονός πως στο σπίτι έχω 4 ανήλικα παιδιά δεν νομίζω καν να τον άγγιξε. Απλά αδιαφόρησε. Ήταν ανένδοτος!

Έφυγα από την ΔΕΗ έχοντας χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου. Τι θα συνέβαινε όταν τα παιδιά θα επέστρεφαν από το σχολείο; Όχι αυτό δεν θα το άντεχαν ούτε αυτά, αλλά ούτε και εγώ. Έτσι αποφάσισα να αδιαφορήσω και εγώ για τους κανονισμούς της ΔΕΗ. Βρήκαν ένα κύριο, μάλλον ηλεκτρολόγος θα ήταν, ο οποίος μου είπε πως μπορεί να συνδέσει το ρολόι. Παράνομα! Είναι η πρώτη παρανομία που κάνω και εγώ στη ζωή μου! Του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη να το συνδέσει αμέσως. Έτσι και έγινε. Λίγο καιρό μετά το συνεργείο της ΔΕΗ ήρθε ξανά, μου το έκοψαν για δεύτερη φορά και φυσικά το σύνδεσα ξανά… έτσι ξεκίνησε ένας φαύλος κύκλος αυτοί να το κόβουν και εγώ να το συνδέω. Βέβαια κάθε φορά που συμβαίνει αυτό μου βάζουν και από ένα πρόστιμο αλλά πλέον λίγο με ενδιαφέρει και αυτό.

Στην ΕΥΔΑΠ τα πράγματα ήταν καλύτερα. Ο διευθυντής ευτυχώς είναι πάνω από όλα άνθρωπος. Μου είπε πως κανένας δεν πρόκειται να μου κόψει το νερό, και να δίνω όσα μπορώ, έστω και 10 ευρώ. Και αυτό κάνω. Δεν μου περισσεύουν ούτε αυτά τα 10ευρώ, τα κόβω από τις βασικές ανάγκες των παιδιών μου, αλλά ευγνωμονώ έναν άνθρωπο που έδειξε κατανόηση και τα δίνω κάθε μήνα.

Στην γειτονιά δεν έχω δώσει δικαιώματα. Δεν ξέρει κανείς τι συμβαίνει πίσω από την πόρτα του σπιτιού μου. Προσπαθώ να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου και πάνω από όλα την αξιοπρέπεια των παιδιών μου. Δεν ζητιανεύω και δεν θέλω να δώσω το δικαίωμα σε κανέναν να με λυπηθεί. Δεν έχω ανάγκη από λύπηση, από δουλειά έχω ανάγκη. Μια δουλειά για μένα και μία για τον σύζυγό μου.

Κανένα δικαίωμα δεν έχουν δώσει ούτε τα παιδιά μου στο σχολείο. Δεν λένε σε κανένα τι συμβαίνει στο σπίτι μας και αν πήγαν νηστικά σήμερα για μάθημα. Κάποιες μέρες τους αγοράζω ένα κουλούρι και το μοιράζω στα τρία. Δεν τους δίνω κάθε πρωί γάλα. Την μία μέρα γάλα, την άλλη τσάι κάποιες μέρες ίσως και τίποτα. Το μεσημέρι μαγειρεύω ρύζι, μακαρόνια, όσπρια… κρέας τρώμε μία φορά στις 15 και αυτό κοτόπουλο.

Τα παιδιά δείχνουν κατανόηση, βλέπουν τις προσπάθειές μας και κάνουν υπομονή. Όσο μπορούν. Όμως και αυτά κάποιες στιγμές δεν αντέχουν. Βλέπουν τους συμμαθητές τους φίλους τους και αναρωτιούνται εμείς γιατί να μην έχουμε, εμείς γιατί να μην μπορούμε.

Αυτό που με τρομάζει είναι πως τα αγόρια μου αγριεύουν. Η συμπεριφορά τους αλλάζει, γίνονται επιθετικά ενώ δεν ήταν. Για μικρά πράγματα ανούσια, επαναστατούν. Φοβάμαι πως και αυτά έχουν φτάσει στα όριά τους.

Δυστυχώς ούτε εγώ, ούτε ο σύζυγός μας δεν έχουμε καμία βοήθεια από τις οικογένειες μας… Και αυτοί τα βγάζουν δύσκολα πέρα.

Ο λόγος που σήμερα έκατσα και έγραψα όλα αυτά είναι γιατί ζητάω μέσα από τα βάθη της καρδιά μου βοήθεια. Δεν ζητιανεύω, δεν θέλω από κανέναν να μου δώσει χρήματα ή φαγητό. Μια δουλειά ζητάω για μένα και για τον σύζυγό μου. Μία δουλειά για να σταθούμε στα πόδια μας. Μια δουλειά για να σηκώσουμε και πάλι κεφάλι. Γιατί δεν αντέχω αυτές τις μέρες, όπως την σημερινή, που στο πορτοφόλι μου δεν έχει ούτε ένα ευρώ για αγοράσω ένα ψωμί.

Ποτέ δεν πίστευα, ούτε εγώ ούτε ο σύζυγός μου ότι θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Δεν ήμασταν πλούσιοι, αλλά είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν και ήμασταν ευτυχισμένοι. Η ζωή μας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν ένας καθημερινός αγώνας αλλά δεν παραπονιόμουν, μου έφτανε η αγκαλιά των παιδιών μου και η ικανοποίηση να τους παρέχω όσα χρειάζονται. Αυτό είναι, που με σκοτώνει σήμερα. Δεν με νοιάζει για μένα αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω να μην μπορώ να δώσω στα παιδιά μου όσα χρειάζονται. Κρατάω με νύχια και με δόντια την οικογένειά μου δεμένη. Με τον σύζυγό μου έχουμε γίνει ένα, είμαστε εγώ γι’ αυτόν και αυτός για μένα.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, παρακαλάω όλο τον κόσμο να με βοηθήσει να βρω μια δουλειά. Αυτό θα με έκανε ευγνώμων… θα επέστρεφε το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών μου. Μια δουλειά για να μπορώ να ζήσω και εγώ, και τα παιδιά μου αξιοπρεπώς.

Σας ευχαριστώ!

Με εκτίμηση

Κ. Α.

Από Πάτρα

http://www.enikos.gr/society/99134,To_sygklonistiko_gramma_ths_manas.html

Μετά τη Δευτέρα, θα ασχοληθούν και με τον ανασχηματισμό

Την Τρίτη ή το αργότερο την Τετάρτη αναμένεται να πραγματοποιηθεί -καλώς εχόντων των πραγμάτων- η νέα συνάντηση της κυβερνητικής «τρόικας». Το «καλώς εχόντων των πραγμάτων» αφορά, βέβαια, τη συνεδρίαση του Eurogroup, τη Δευτέρα, όπου (υποτίθεται ότι) θα ληφθεί η οριστική απόφαση για την εκταμίευση της δόσης...

Σύμφωνα με το Εθνος, αν, τα πράγματα στις Βρυξέλλες εξελιχθούν όπως ελπίζει και εύχεται η ελληνική πλευρά, η συνάντηση του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά με τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους, τον Ευ. Βενιζέλο και τον Φ. Κουβέλη, θα επικεντρωθεί όχι μόνο στις οικονομικές αλλά και στις πολιτικές εξελίξεις, δηλαδή στον ανασχηματισμό και στη βελτίωση των επιδόσεων της συγκυβέρνησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός θα ζητήσει από τους εταίρους του να του προτείνουν ονόματα «υπουργοποιήσιμων», καθώς φαίνεται ότι η συμφωνία για την είσοδο στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό σχήμα έχει κλείσει. Αντιθέτως, το σενάριο περί δημιουργίας θέσεων αντιπροέδρων, τις οποίες θα καταλάμβαναν ο Ευ. Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης, δείχνει να «ξεθωριάζει», εξέλιξη που μάλλον δεν ενοχλεί ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό, παρότι, ως γνωστόν, ήταν δική του η σχετική πρόταση.

Κατά τα λοιπά, διεξοδική συζήτηση αναμένεται να γίνει και για τη δημιουργία ενός οργάνου, στο οποίο θα συμμετάσχουν στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ με στόχο να βελτιωθούν η επικοινωνία και ο συντονισμός μεταξύ των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των τριών κομμάτων. Σε κάθε περίπτωση, ο Αντ. Σαμαράς θέλει να αποφύγει τις ατέρμονες συζητήσεις και ζυμώσεις. Επιδίωξή του είναι να επιλυθούν όλες οι εκκρεμότητες το αργότερο μέχρι τις αρχές της μεθεπόμενης εβδομάδας, ώστε οι ανακοινώσεις να γίνουν αμέσως μετά την καταβολή της δόσης. Ολα αυτά -το ξαναλέμε- με την προϋπόθεση ότι θα βγει «λευκός καπνός» από τη συνεδρίαση του Eurogroup τη Δευτέρα.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=112954046

Συλλήψεις για τη ληστεία στην Αρχαία Ολυμπία

Στα χέρια της αστυνομίας βρίσκονται τρία άτομα που φέρονται να εμπλέκονται στην ληστεία που είχε σημειωθεί στο μουσείο Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αρχαία Ολυμπία στις 17 Φεβρουαρίου του 2012, είδηση που είχε κάνει το γύρο του κόσμου. Ενας άνδρας 41 ετών συνελήφθη, ενώ έχουν προσαχθεί και ανακρίνονται άλλοι δύο.

Σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, αστυνομικοί προσποιήθηκαν τους αγοραστές και συνέλαβαν τους δράστες με την ώρα που διαπραγματεύονταν την πώληση του κλαπέντος χρυσού δαχτυλιδιού μυκηναϊκής εποχής έναντι του ποσού των 400.000 ευρώ.

Παράλληλα, οι δράστες υπέδειξαν στους αστυνομικούς χωριό της Ηλείας, όπου βρέθηκαν και άλλα αντικείμενα που είχαν κλαπεί από το μουσείο.

Τα ευρήματα βρίσκονται στο μουσείο προκειμένου να γίνει καταμέτρηση και να επαληθευτούν τα στοιχεία με αυτά που είχαν αρπάξει οι ληστές.

Οι έρευνες συνεχίζονται.

Η ΛΗΣΤΕΙΑ

Κρατώντας πιστόλι και φορώντας στολές παραλλαγής, δύο κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο Μουσείο στις 7.34 το πρωί της 17ης Φεβρουαρίου σχεδόν ταυτόχρονα με την γυναίκα - φύλακα.

Η φύλακας είχε μόλις απενεργοποιήσει τον συναγερμό και κατευθυνόταν σε άλλο χώρο του Μουσείου για να απενεργοποιήσει ένα δεύτερο σύστημα.

Οι δύο δράστες -ένας μιλούσε «σπαστά» ελληνικά, ο δεύτερος ακουγόταν Ελληνας- αιφνιδίασαν και ακινητοποίησαν τη γυναίκα.

Την φίμωσαν με μονωτική ταινία και αφού την έδεσαν σε μία καρέκλα της ζήτησαν να τους δείξει που βρίσκεται το «χρυσό στεφάνι» και τα «γραμματόσημα».

Η υπάλληλος τούς απάντησε ότι στο Μουσείο δεν υπάρχουν τέτοιου είδους αντικείμενα.

Αρχισαν τότε να σπάνε με ένα σφυρί τις προθήκες, όπου εκτίθενται τα, ανεκτίμητης αξίας για τον ελληνικό και παγκόσμιο πολιτισμό, εκθέματα και να αρπάζουν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.

Αφαίρεσαν τελικά 65 χάλκινα και πήλινα αγαλματίδια και εγκατέλειψαν το χώρο με την ησυχία τους. Όπως είχε ανακοινωθεί από το υπουργείο Πολιτισμού, οι δράστες άρπαξαν χάλκινα και πήλινα μικροαντικείμενα όπως ειδώλια, αγγεία και λυχνάρια, τα οποία χρονολογούνται από τη Γεωμετρική έως την Κλασική εποχή, καθώς και ένα χρυσό δαχτυλίδι -σφραγίδα με παράσταση ταυροκαθαψίων της Μυκηναϊκής περιόδου.http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=112953943

Noέμβρης

«Το Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου είναι απίθανο να δώσει μια λύση στο χρέος της Ελλάδας και στις άμεσες χρηματοδοτικές της ανάγκες, αν και κάποιο είδος απάντησης αναμένεται να συμφωνηθεί μέσα στο μήνα, σημειώνει το Dow Jones Newswires επικαλούμενο δύο Ευρωπαίους αξιωματούχους με άμεση γνώση του θέματος. 
«Για την πληρωμή της δόσης στην Ελλάδα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει πρώτα να έχει πειστεί ότι η Ευρώπη έχει βρει ένα τρόπο να κόψει το χρέος της χώρας σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Ο πρώτος αξιωματούχος σημείωσε ότι η έγκριση της δόσης και η απόφαση για το πώς θα μειωθεί το χρέος δεν μπορούν να γίνουν ξεχωριστά. "Δεν θα υπάρξει απόφαση για τη δόση προς την Ελλάδα χωρίς παγκόσμια συμφωνία με όλες τις προϋποθέσεις να πληρούνται", δήλωσε. Αυτές οι προϋποθέσεις περιλαμβάνουν την έγκριση του πακέτου λιτότητας από το ελληνικό κοινοβούλιο σε συνδυασμό με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Μια λύση θα πρέπει, ωστόσο, να βρεθεί μέσα στο Νοέμβριο, δήλωσε ο αξιωματούχος». 

-Μα γιατί τόση βιασύνη, κύριε αξιωματούχε μου ; -Κάθεσαι τώρα κι ακούς τον Σαμαρά, που λέει ότι τα λεφτά φτάνουν μέχρι τον Νοέμβρη ; Ή μάλλον, πες καλύτερα «έφθαναν μέχρι το Νοέμβρη», διότι αυτή τη δήλωση την είχε κάνει ο Σαμαράς τον Οχτώβρη και ο Νοέμβρης είναι ήδη εδώ, άσχετα που δεν έχει πέσει η θερμοκρασία, να νοιώσουμε χειμώνα στο πετσί μας.

Παρεμπιπτόντως και α προπό -που λένε- κάτι γνωστοί μου κυνηγοί με πληροφορούν ότι δεν περνάει μήτε πουλί πάνω απ’ τα καρτέρια, ανά την Ελλάδα. Όπερ και σημαίνει ότι θα έχουμε ήπιο χειμώνα, όπερ και σημαίνει δύο πράγματα : Πρώτον, οικονομία στο πετρέλαιο. Δεύτερον, ότι οι κυνηγοί θα γυρίσουνε άπρακτοι από τις εκδρομές τους. Τζάμπα τα λεφτά για την άδεια, τζάμπα οι βενζίνες, τζάμπα τα εφόδια, εις μάτην όλα. Καλά να πάθουν. Να βρουν άλλο χόμπυ, από το να κυνηγάνε αποδημητικά πουλιά. Ας κυνηγάνε αποδημητικούς Πακιστανούς, που δεν χρειάζεται μήτε άδεια, μήτε βενζίνες, μήτε εφόδια, μήτε σκυλιά. Μόνο καλό καρτέρι χρειάζεται. Καρτέρι και βαρύ χέρι.

Αλλά λέγαμε προηγουμένως για τις δηλώσεις του ευνούχου –επ,. συγγνώμη, αξιωματούχου ήθελα να πω-, ο οποίος λέει ότι καθόλου δεν βιάζεται να δώσει τα λεφτά για τη δόση και θα πάει με το ραχάτι του, ενώ από την άλλη ο Αντώνης βιάζεται, διότι τα λεφτά θα τελείωναν το Νοέμβρη και ο Νοέμβρης είναι εδώ, πράγμα που σημαίνει ότι τα λεφτά σε τρείς βδομάδες θα έχουν τελειώσει και εμείς αντίο ζωή-καλημέρα δραχμή. Μόνον δύο τρόποι υπάρχουν να μην συμβεί αυτό το πράγμα το φοβερό, με τη δραχμή εννοώ. Ο ένας τρόπος είναι να μας δώσουν τα λεφτά οι δανειστές, μέσα στο Νοέμβρη, έστω και την τελευταία ημέρα του Νοέμβρη.

Ο άλλος τρόπος είναι να παραταθεί ο Νοέμβρης, επ’ αόριστον, μέχρι να φιλοτιμηθούν να μας δώσουν τα λεφτά. Έχει συμβεί όντως αυτό το πράγμα, δηλαδή να μην κυλάει καθόλου ο χρόνος, το έχω δει στο σινεμά, στη «Μερα της Μαρμότας» και είναι πραγματικά εφιαλτικό. Χειρότερο κι από το σενάριο της δραχμής. Επείγει λοιπόν, να βρούν οι επιστήμονές μας έναν τρόπο να μην τελειώσει ο Νοέμβρης εάν προηγουμένως δεν μας δώσουν τα λεφτά οι δανειστές. Όπως οι Αμερικάνοι παρεμβαίνουν στο κλίμα, έτσι κι εμείς να παρέμβουμε στο Νοέμβρη, ίσαμε να τον κάνουμε λάστιχο.

–Δεν δίνετε τα λεφτά ; -Νοέμβρης. Και ξανά σε λίγες βδομάδες : -Βρε, θα τα δώσετε τα λεφτά ; -Όχι ε ; -Ε, ξανά Νοέμβρης. Πάρτε Νοέμβρη να ‘χετε, βρωμιάρηδες ευρωπαίοι,. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, Νοέμβρης. Θα γυρνάτε το ημερολόγιο, κι όλο Νοέμβρη θα γράφει. 31 Νοεμβρίου, 32 Νοεμβρίου, 332 Νοεμβρίου και πάει λέγοντας. Θα φάτε στη μάπα τόσο Νοέμβρη, που θα ακούτε για Δεκέμβρη και θα σας πιάνουν τα κλάματα. -Χριστούγεννα περιμένατε ; -Δεν έχει Χριστούγεννα φέτος, εάν δεν φέρετε τα λεφτά. Νοέμβρης, πάντα Νοέμβρης, σκέτος Νοέμβρης και τίποτ’ άλλο. –Σάντα Κλάους περιμένατε ; -Σάντα Κλάους, τέλος, μέχρι να μας πληρώσετε. Ελαφάκια και ελατάκια και κουδουνάκια περιμένατε ; -Τα λεφτά πρώτα. Δώστε τα λεφτά εάν θέλετε ν’ ακούσετε κάλαντα. Ειδάλλως, ξέρετε τι σας περιμένει. Πολύ σωστά : -Νοέμβρης.

http://forum.marketzone.gr/default.aspx?g=posts&t=239

Έχω Χρυσαυγίτες φίλους!

Από μικρός είχα το εξής πρόβλημα: δικαιολογούσα τους πάντες και τα πάντα.
Το μέγεθος της ανοχής μου είναι μεγάλο, όχι απαραίτητα στην πρώτη σκέψη, ούτε στην πρώτη αντίδραση, αλλά μετά από λίγο πάντα ψάχνω να βρω τί είναι πραγματικά λάθος και πώς θα μπορούσα να μην δώ την άσχημη πλευρά αυτής της εικόνας που με ενοχλεί.

Έχω, λοιπόν, φίλους Χρυσαυγίτες και θα σας πώ δύο κουβέντες για αυτούς.

Πάμε στον... ας πούμε ότι τον λένε Γιάννη.
Παιδί επαγγελματία στρατιωτικού, που πολέμησε κατά την διάρκεια της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και η ιστορία λέει ότι αποστρατεύθηκε ατιμωτικά από το στράτευμα επειδή παράκουσε τις εντολές των ανωτέρων και κάθησε με μερικούς άλλους ήρωες και πολέμησε ενώ τους έλεγαν να υποχωρήσουν.
Φανταστείτε τώρα ένα σπίτι, όπου ο πατέρας, ένας άνθρωπος που διακινδύνευσε την ζωή του για να πολεμήσει για την πατρίδα -μη υποχωρώντας στον εχθρό, και όπου έρχεται μετά αυτή η πατρίδα και του λέει «Φύγε από το στράτευμα γιατί παράκουσες τις εντολές μας»!
Τί συναισθήματα να έχει αυτός ο άνθρωπος;
Τί να νιώσει για την μεταπολίτευση που πήρε τον ηρωισμό του και τον ξεφτίλισε;
Και πείτε μου τώρα, ο γιός του, ένα μικρό παιδί που μεγάλωσε λατρεύοντας φυσικά τον πατέρα του -όπως κάθε αγόρι-, πώς δεν θα κατέληγε «στρατόκαυλος» και υποστηρικτής της «Επαναστάσεως»;
Κι όμως, αυτό το παιδί ήταν ένας από τους καλύτερους εφηβικούς φίλους μου, και αν και δεν επεδίωκα τις πολιτικές συζητήσεις μαζί του -γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε- από την άλλη και περνούσαμε καλά και ήμασταν πραγματικοί φίλοι.
Τον έχω χάσει τον φίλο μου τα τελευταία χρόνια, αλλά, όντας από τους λίγους αγοραστές του «Στόχου» εκείνη την εποχή, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ψηφίζει κάτι λιγότερο από Χρυσή Αυγή την σήμερον ημέρα.
Χρυσαυγίτης, λοιπόν; -Ναι.
Καλό παιδί; -Χίλιες φορές ναι.

Ή, έχω τον άλλον τον φίλο, ας πούμε ότι τον λένε Παύλο.
Περίεργη περίπτωση καθώς έχει ψηφίσει ΠΑΣΟΚ (για πολλά χρόνια), ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, και τον τελευταίο χρόνο είναι Χρυσαυγίτης και με την βούλα.
Καλό παιδί και αυτός. Του αρέσει να διαβάζει και να ασχολείται με την στρατιωτική ιστορία -μοιραζόμαστε αυτή την αγάπη- και παίζει συνεχώς πολεμικά παιχνίδια στον Η/Υ.
Καλός επαγγελματίας σε επάγγελμα που δεν φαντάζεσαι (έχει να κάνει με γυναίκες), είναι πλέον ο κλασικός συμπολίτης μας που θέλει «να ξεβρωμίσει ο τόπος».
Περιττό να πώ ότι αν και σέβεται πάρα πολύ την γνώμη μου -ίσως περισσότερο απ' οποιουδήποτε άλλου γνωστού του- δεν είναι ακόμα σε θέση να καταλάβει αυτά που του εξηγώ, ίσως γιατί ο Ναζισμός τού φαντάζει σωστός μέσα από τις κομψές στολές των Waffen SS, ίσως επειδή επηρεάζεται και αυτός από το γενικότερο κλίμα που απαιτεί «ξεβρώμισμα».
Χρυσαυγίτης, λοιπόν; -Ναι.
Καλό παιδί; -Χίλιες φορές ναι.


Φυσικά, για να λέμε τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη, ο σκοπός αυτού του θέματός μου δεν είναι να πούμε ότι δεν πειράζει να υποστηρίζεις ένα φιλοναζιστικό πολιτικό σχηματισμό, ούτε να απενοχοποιήσουμε τους υποστηρικτές του, αλλά η εξής ουσιώδης λεπτομέρεια: Ότι δεν πρέπει να καταδικάζουμε αυτόματα έναν άνθρωπο για αυτό του το «παράπτωμα» και αν τελικά είναι καλός άνθρωπος, να προσπαθούμε να κρατάμε επαφή μαζί του και να του δίνουμε την άλλη οπτική που την έχει ανάγκη.
Σήμερα μπορεί να είμαστε απέναντι ιδεολογικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε δια παντός, ούτε ότι πρέπει να βρεθούμε σε έναν εμφύλιο σπαραγμό, αντί να προσπαθούμε χέρι-χέρι για το καλύτερο αυτού που μας ενώνει: για το καλύτερο της κοινής πατρίδας μας.



http://forum.marketzone.gr/default.aspx?g=posts&t=297

Ουφ! Ξανασωθήκαμε...

Και που λες σύντροφε επανασωσμένε, εσώθης και πάλι και τανάπαλιν και τούμπαλιν και ξαναμανάπαλιν καθόσον παρέμεινες στη ζώνη του ευρώ, όπως σε διαβεβαίωσε χθες βράδυ από του βήματος του Κοινοβουλίου ο Αντουάν ο Μεγαλοπρεπής και Αναδιαπραγματευτής ούτως ειπείν και μια βαλεριάνα στο συνταξιούχο στο βάθος, μιας και όσο και να ψάχνει για λεξοτανίλ, δύσκολα θα το ‘βρει αφού έχουνε ζήτηση εσχάτως τα ρημάδια τα ψυχοφάρμακα. Βέβαια στη τη ζώνη του ευρώ δεσμεύθηκε να μας κρατήσει ο παμμέγιστος πατριώτης Αντώνιος, αλλά με αντάλλαγμα να μας στριμώξει και στη ζώνη του λυκόφωτος ταυτοχρόνως, καθότι είναι συμβατική υποχρέωσις για να πέσει ο δόσις η θεόδοτη. Ουδέν αληθέστερον τούτου.

Πέραν του γεγονότος ότι πρέπει να διαθέτεις κούτρα εξόχως μπουζουκόμορφη δια να εμπιστευθείς τον Αντώνιο τον εσχάτως μνημονιολάτρη και προηγουμένως μνημονιομάχο, δεδομένου ότι από αξιοπιστία κυμαίνεται στα επίπεδα του προκατόχου του και συγκατοίκου του Γεωργίου του Ποδηλάτη και Κωπηλάτη και εσχάτως διδάκτορα στο ΙΕΚ Χάρβαντ, υπάρχουν πλείστα γεγονότα άτινα υποχρεώνουν τα μαλλιά της κεφαλής του καθενός να εγερθούν τόσο από θλίψη και συγκίνηση όσο και από απόγνωση (πρωτίστως). 

Τι μας είπε χθες το σούρουπο, όταν βγαίνουν αυθορμήτως κατά τους ψυχολόγους τα όποια προβλήματα ψυχικής και εσωτερικής ανισορροπίας στην επιφάνεια, ο πρωθυπουργός ο μέγας ψυχοπονιάρης υπερπατριώτης; Είπε, στον Άδωνι που πιστεύεις σύντροφε, ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν, είχαν προσυμφωνηθεί με τους δανειστές από πέρυσι το χειμώνα. Γνωστόν θα μου πεις και με το δίκιο σου σύντροφε Τρεμόπληκτε και οπαδέ του Μανώλη του Καψή χαχόλε παλαμοκρούστη. Όμως, τι σόι δεσμεύσεις ήταν εκείνες οι δεκαοκτώ οι ρουφιάνες που έπαιρνε ο Αντώνιος ο Δεσμευτικός όταν ψάρευε την ψήφο των αφελών συνοδοιπόρων, εφόσον ήτο γνωστό από εξαμήνου ότι τα μέτρα ήταν προτσεκαρισμένα; Ήτανε δεσμεύσεις του αναδιαπραγματευτικού πόλου, ήτοι δεσμεύσεις του κώλου ένα πράγμα που κάνει και τη σωστή τη ρίμα.

Το σημαντικότερον στοιχείον όμως το οποίον προέκυψε από τη χθεσινή συνεδρίαση του Κοινοβουλίου (;) σύντροφε ήταν η αποκατάστασις η ηθική του αδικημένου πρώην και ελπίζω τέως πρωθυπουργού, του Γεωργίου του Μνημονιολάγλου, γνωστού και ως παιδιού των λουλουδιών και δη της Μαργαρίτας. Είναι πλέον πασιφανές ότι ο Γιώργος είχε δίκιο και τζάμπα τον κακολογούσαμε άπαντες τόσον καιρό. Το ‘πε και ο Αντώνης χθες και έτσι πρέπει να ‘ναι, ότι δηλαδή όταν χρωστάς κάνεις ότι σου λένε οι δανειστές και άρα καλώς έπραξε κι ο Γιώργος προ τριετίας σχεδόν κι άδικα του τα ‘χωνε τότες ο Αντώνης. Πάνε τα χαριτωμένα λογοπαίγνια τύπου «όπου Γιώργος και χάλασμα» και επιστρέφουμε στο στίχο τον αρχέτυπο τε γνήσιο «όπου Γιώργος και μάλαμα». Τουλάχιστον ο Γιώργος απεκαταστάθη προ θάνατον, όχι σαν τους άλλους τους παρακατιανούς που συνήθως το μαθαίνουν μετά, οπότε και επιβεβαιώνεται η ρήσις του θυμόσοφου λαού, «άμα πεθάνω χέσε με, τα κόλυβά μου φάτα και πάλι ξαναχέσε με και πάλι ξαναφάτα».

Ένα επίσης σημαντικό στοιχείο που μου έμεινε από την πραγματικά θυελλώδη συνεδρίαση, είναι η υπέροχη ατάκα του Αδώνιδος του Γεωργιάδου (με το συμπάθειο σύντροφοι) όστις απευθυνόμενος σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον απεκάλεσε υποτιμητικώς «Πασόκο». Δεν ξέρω για σένα σύντροφε καναλοβαρεμένε, αλλά εγώ μόλις το ήκουσα με τα ώτα μου τα ιδικά μου αδελφέ, έκανα ένα ντουζάκι κρύο και βάρεσα και δυο ελληνικούς σκέτους για να τσεκάρω την καλή εγκεφαλική μου (δυσ)λειτουργία τη ρημάδα, καθόσον μέχρι τότες επίστευα ο δύσμοιρος φορολογούμενος ότι ο Άδωνις συγκυβερνούσε με τους πασόκους τους κανονικούς, όσους – τέλος πάντων – έχουνε απομείνει. Λένε ότι τεντώθηκε ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος για να μιλήσει, αλλά συνεκρατήθη (!) ο ηγεμών, καθότι θυμήθηκε τη λίστα τη λεγόμενη και ως Λαγκάρντ και το βούλωσε.

Σ’ αυτό όμως που ελπίζω και προσδοκώ ανάσταση νεκρών, είναι το έτερο μέγα θέμα των υπαλλήλων του θεαρέστου κοινοβουλίου της Ελλάδος και τα μυαλά στο μπλέντερ. Επιχείρησε λέει ο Στουρνάρας ο νεόκοπος πολιτικός άρχων του υπουργείου των οικονομικών να εξισώσει τους μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής με εκείνους των λοιπών παρακατιανών δημοσίων υπαλλήλων και δε συμμαζεύεται, αλλά τελικώς ανεγκάσθη εκ των συνθηκών να το πάρει πίσω ο δύσμοιρος, καθόσον διαφορετικά θα παρέλυε το κοινοβούλιο εκ πρωτοφανούς στα χρονικά απεργίας εντός του ναού της δημοκρατίας (sic). Συνέπεια της αυτής απεργιακής κινητοποίησης θα ήτο η αδυναμία ψήφισης του πολυνομοσχεδίου και τι κακό που θα μας έβρισκε. Αυτό διέρρευσε στα μέσα τα μαζικής παραπλάνησης σύντροφε και ενεμφανίσθη ως η πραγματικότης η μόνη και αδιαμφισβήτητη, αλλά – πίστεψέ με σύνρτοφε τηλεβομβαριδσμένε – η αλήθεια απέχει παρασάγγας από τα διαφαινόμενα. Έχω πηγές τις οποίες δε μπορώ να αποκαλύψω, αλλά παρακολούθησε την αλληλουχία των γεγονότων και κρίνε όσο αντικειμενικά μπορείς.

Άμα τη ανακοινώσει του επικείμενου μέτρου περί ίσης αντιμετώπισης του μισθού του υπαλλήλου της βουλής με τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους, αρχίσανε να βαράνε όλα τα κινητά των βουλευτών στην αίθουσα. Βαράει πρώτο του Πολύδωρα: «Μπαμπά, μπαμπά, μου κόβουν το μισθό τα παλιολαμόγια οι τροϊκανοί και οι μνημονιολάγνοι προδότες!» Έξαλλος ο Βύρωνας, το λέει παραδίπλα στο Νεράντζη που είχε βάλει μέσα κάτι πρωτοξάδερφα και μια κουνιάδα του που ήξερε να λέει και τον καφέ και προτιμήθηκε από μια άλλη που έπαιζε καλή μπιρίμπα αλλά από φλυτζάνι δε σκάμπαζε γρι. «Δεχόμεθα ασύμμετρη απειλή ανέκραξε ο Βύρων!» και συνετάχθη σύμπασα η κοινοβολευτική ομάδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
«Θείο, με κόβουν τα μισθά μου και έχω βάλει δόσεις για το καινούριο το εξοχικό στα Μουδανιά» φώναζε μια σπαραχτική φωνή στο κινητό του Ορφανού κι αυτός παρηγουρούσε συμπονετικά. «Μη σε νοιάζει, δεν είσαστε ίσια κι όμοια με τους άλλους εσείς…». Μην τα πολυλογώ, η εξέγερσις ξεκίνησε μέσα από την αίθουσα του Κοινοβουλίου και ουχί εκτός αυτής, όπως τεχνιέντως επιχείρησε να επικρατήσει ως γενική εικόνα. Τα είδε ο Στουρνάρας και πήρε πρέφα ευθύς ότι δεν παίζει περίπτωσις να περάσει τοιούτο νομοσχέδιο και το έλαβε όπισθεν, κοινώς το πήρε πίσω.

Το μόνο που με στενοχώρησε εξ αφορμής της χθεσινής συνεδρίασης είναι η αποχώρησις εκ του κινήματος του θεαρέστου του Μίμη του Ανδρουλάκη. Μέγας πολιτικός ανήρ, με ματιά διαπεραστική και μουστάκι παχύ, σαν τα λόγια του. Αποχώρησε από το κίνημα, αφού πρώτα ψήφισε ΝΑΙ. Παράνοια κανονική. Οι άλλοι αποχωρούν επειδή διαφωνούν, ο Μίμης επειδή συμφώνησε. Δεν ξέρω αν κατάγεται από τα Ζωνιανά, αλλά δια την παραγωγή την τοπική προφανέστατα έχει άποψη. Δηλώνει μάλιστα ότι θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό, αλλά φρονώ ότι έχει να κάνει με τη θέση της ΔΗΜΑΡ περί υπερψήφισης, καθόσον αν είχε υποψία ότι ενδέχεται και να κριθεί η υπερψήφιση από το δικό του το κουκί, θα έριχνε και δύο για σιγουριά…

Εν ολίγοις αδελφέ εν Χριστώ καναλοβαρεμένε, αν καταφέρουνε και μας σώσουν ετούτοι οι τυχάρπαστοι, εγώ θα πληρώσω για να παρακολουθήσω διάλεξη με εισηγητή το Γιώργο. Αλήθεια το λέω…

Η οργισμένη επιστολή μιας 18χρονης μαθήτριας στον Γιώργο Παπανδρέου

«Ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας μου, με τη μεθοδικότητα και την πρωτοτυπία που διέκρινε όλους τους πρώην πρωθυπουργούς της Ελλάδας, οδήγησε τη μητέρα μου στην ανεργία, αν και βρισκόταν πλησίον της σύνταξης. Ο μισθός της μητέρας μου ήταν το μοναδικό οικογενειακό μας εισόδημα, αφού ο πατέρας μου πέθανε όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή. Δεκαπέντε μήνες μετά, τη μητέρα μου δεν τη θέλει κανένας στη δουλειά του.

Ο πρώην πρωθυπουργός ξεχωρίζει για την αυτονομία του και την πρωτοβουλία του. Το επίδομα ανεργίας των 600 ευρώ που δικαιούταν η μητέρα μου, επειδή ήταν πολύτεκνη, το αναπροσάρμοσε πολύ γρήγορα στα 476 ευρώ.
  Ο πρώην πρωθυπουργός έχει υψηλό βαθμό συναισθηματικής ωρίμανσης και με προέτρεψε να κολλήσω χαρτάκια σε όλες τις στάσεις λεωφορείων και τις κολώνες της περιοχής μου, αναζητώντας μεταχειρισμένα σχολικά βοηθήματα από μαθητές που έχουν τελειώσει το σχολείο. Παρά την επίπονη προσπάθεια που κατέβαλα, δεν ανταποκρίθηκε μέχρι σήμερα κανένας.

Ο πρώην πρωθυπουργός διαθέτει σταθερότητα στις επιλογές του όσον αφορά στη δομή και τη λειτουργία του λυκείου που πηγαίνω. Με πίστη και εργατικότητα συνετέλεσε στη διαμόρφωση ενός σχολείου αδιάφορου και μίζερου, με κουρασμένους και πνιγμένους στα προβλήματά τους καθηγητές. Ενός σχολείου που μας βλέπει μόνο ως υποψηφίους πανελλαδικών και όχι ως μαθητές που αναζητούν τη γνώση. Ενός σχολείου που ταυτίζει τις αγωνίες μας και τις αναζητήσεις μας με την επιτυχία ή την αποτυχία σε ένα ομολογουμένως αποτυχημένο από τη βάση του εξεταστικό σύστημα.

Με την ίδια πίστη και εργατικότητα στους στόχους του οδήγησε τον μπαμπά της Φαίης στην εφεδρεία και τον μπαμπά της Ιωάννας στην… Διστάζω να το γράψω και νομίζω ότι δεν θα καταφέρω ποτέ πια στη ζωή μου να γράψω ή να ψιθυρίσω αυτή τη λέξη. Επειδή ξέρω τι σημαίνει να μεγαλώνεις χωρίς μπαμπά, με την Ιωάννα δεθήκαμε και γίναμε αχώριστες από τότε.

Με την παροιμιώδη αυτοκυριαρχία που διαθέτει, δεν έδειξε την παραμικρή θλίψη ή συντριβή όταν η τράπεζα έπαιρνε το σπίτι του Μπάμπη, αφού ο μπαμπάς του δεν πληρωνόταν από τη δουλειά του για δεκατρείς μήνες. Ο Μπάμπης σταμάτησε το φροντιστήριο και είπε ότι θα προσπαθήσει μόνος του. Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει. Είπαμε ότι και τα υπόλοιπα παιδιά θα τον βοηθάμε στον ελεύθερο χρόνο μας.

Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα παραπάνω, συνιστώ ανεπιφύλακτα τον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας να διδάξει ως ακαδημαϊκό προσωπικό στο πανεπιστήμιό σας και ελπίζω κάποτε να καταφέρω και να γίνω δεκτή στο τμήμα του.

Τότε, που ο θυμός της εφηβείας μου θα έχει μετατραπεί σε οργή της ενηλικίωσής μου.



Χριστιάνα Π., μαθήτρια Γ’ Λυκείου το σχολικό έτος 2012 – 2013»

Σαν να μην υπάρχω

Για την χτεσινή εμφάνιση του Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega, έγραψα στα social media «Τεράστιο πλυντήριο το Mega αλλά ο Βενιζέλος σφήνωσε στον κάδο». Πάντως, στο σκάνδαλο με τη λίστα με τα ονόματα των 1.991 Ελλήνων μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία δεν επενέβη ο εισαγγελέας. Επενέβη το Mega. Όπως πάντα. Η δίκη -για μια ακόμα φορά- έγινε στο στούντιο του Mega.

Καθώς περνάει ο καιρός, μου τελειώνουν τόσο οι σκέψεις, όσο και οι λέξεις. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος. Μάλλον όχι.

Στις τελευταίες εκλογές, οι Έλληνες απέδειξαν ποιοι είναι και τι θέλουν. Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Θέλουν κομπίνες και λαμόγια, και δεν θέλουν Δικαιοσύνη.

Τώρα πια, οι Έλληνες ήξεραν τα πάντα για την χρεοκοπία της χώρας και επέλεξαν τη συνέχιση της διαφθοράς από τους ίδιους ανθρώπους και τα ίδια κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία. Πολλά λόγια δεν χρειάζονται. Αυτό συνέβη. Ας είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς.

Βέβαια, οι επιλογές των Ελλήνων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κατάρρευση της χώρας και της κοινωνίας αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Θα αντιμετωπιστεί στην ώρα του. Δεν έχει κανένα νόημα να σκας άδικα από τώρα. Μέχρι τότε, όμως;

Σκέφτομαι τι μπορείς να κάνεις -σαν πρόσωπο πια- μέσα σε μια τέτοια κατάσταση. Πώς μπορείς να ζήσεις μέσα σε μια κοινωνία που επιλέγει συνειδητά την διαφθορά και την έλλειψη Δικαιοσύνης.

Καταλήγω στο ότι μια καλή λύση είναι η κύρια αρχή των επικούρειων, το «Λάθε βιώσας». Να μένεις στην αφάνεια.

Κι επειδή το «Λάθε βιώσας» μπορεί να προκαλεί σύγχυση με τις πολλές ερμηνείες του, θα το γράψω όσο απλά το είπε ο Βαν Γκογκ:

«Είναι καλύτερα να υπάρχω σαν να μην υπάρχω».

Pitsirikos