{[['
']]}
']]}
deep pourple
Γιώργο, λάθος χώρα διάλεξες για να γεννηθείς. Λυπάμαι που στο λέω, αλλά έτσι είναι. Κι ακόμη περισσότερο λυπάμαι επειδή όλοι εμείς οι παλιότεροι σου αφήσαμε παρακαταθήκη αυτή την πατρίδα.
ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΟΓΙΑ και τρωκτικά
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
μία μικρή παρέμβαση, στα πλαίσια της προσπάθειάς μου, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, να ενημερώνω τους φίλους του site, για την αγορά (δεν εννοώ, τη χρηματιστηριακή αγορά, αυτή, προς το παρόν, - όσον αφορά το ΧΑΑ -, … είναι από άλλο ανέκδοτο), μήπως και εξοικονομήσουν κάποια χρήματα από τις καθημερινές δαπάνες τους.
Αναπόφευκτα, απευθύνομαι κυρίως σε όσους διαμένουν στην Αττική, αλλά οπωσδήποτε, θεωρώ, ότι πολλοί άλλοι φίλοι εκτός Αθηνών, μπορούν να ωφεληθούν οικονομικά, από τις μικρές ιστοριούλες που παραθέτω. Πάμε λοιπόν:
Εσπασε ο σκελετός γυαλιών (οράσεως) της μάνας μου. Επειδή οι φακοί είναι καλής ποιότητας και αποτελούν συνδυασμό διαφόρων οφθαλμολογικών παθήσεων, έκρινα σκόπιμο, να μην προβώ σε εκ νέου παραγγελία γυαλιών, αλλά ν’ αντικαταστήσω το σκελετό. Λογικό ακούγεται.
Επισκέφτηκα λοιπόν τρία καταστήματα οπτικών της περιοχής μου (μεσο-αστική, πυκνο-κατοικημένη συνοικία της Αθήνας).
Ο πρώτος, με ύφος βαρύγδουπο, είπε: 50€, αν φυσικά βρω σκελετό, που να ταιριάζουν οι συγκεκριμένοι φακοί. Δύσκολο μου φαίνεται, αλλά, άφησέ τα, δώσε 20€ προκαταβολή και πέρνα ξανά αύριο, … να δούμε.
Ο δεύτερος, επειδή βαριόταν, «βρήκε αμέσως τη λύση»: φίλε ξέχνα το, δεν υπάρχει τέτοιος σκελετός, με 90€, … φτιάχνουμε καινούργια.
Ο τρίτος, επειδή με είδε λίγο «ψαγμένο», ήταν ανταγωνιστικότερος: 40€, η καλύτερη τιμή, αλλά, χρόνος παράδοσης εντός τριών τουλάχιστον ημερών.
«ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ», από πολλές απόψεις, και γέλασα με όλους τους. Σημειωτέον, όταν μπήκα στα εν λόγω καταστήματα, … άδεια (ψυχή μέσα).
Εν γένει, γνωρίζω καλά την αγορά. Ωστόσο, το συγκεκριμένο αντικείμενο (γυαλιά οράσεως) μου ήταν άγνωστο. Ρώτησα λοιπόν κάποιον, που είχε ασχοληθεί μ’ αυτό το θέμα στο παρελθόν, κι’ εκείνος μου υπέδειξε ένα κατάστημα οπτικών (όχι παζάρι γυαλιών, όπως αυτά που υπάρχουν σε κάποια σημεία του κέντρου), κοντά στην Ομόνοια (οδός Σωκράτους, κάθετος της Πειραιώς, περίπου 150m από την Ομόνοια).
Πήγα, μπήκα, … μικρός χώρος υποδοχής, πολυκοσμία.
Ωχ, είπα μέσα μου, μπλέξαμε εδώ πέρα, σιγά μην ασχοληθούν μαζί μου. Επεσα έξω όμως. Τουλάχιστον 5 υπάλληλοι, εξυπηρετούσαν ταυτόχρονα ισάριθμους πελάτες, άμεσα, ήρθε και η σειρά μου. Ανέφερα το θέμα, με οδήγησαν σε άλλο χώρο, μεγαλύτερο, όπου υπήρχε και «εργαστήριο συντήρησης γυαλιών». Εψαξαν και εντόπισαν σκελετό που να ταιριάζει με τους φακούς. Ρώτησα για την τιμή, μου είπαν 30€, λίγο παζάρι, … ανέφερα, ότι τα Mark Aalen, διαφημίζουν γυαλιά οράσεως με 29€, μου αντέτειναν 25€, συμφωνήσαμε στα 20€ και … και άρχισε η «επέμβαση».
Στο μεταξύ, μου προσέφεραν κάθισμα, για να μην περιμένω όρθιος και μετά από 15 λεπτά, ήμουν έτοιμος.
Τα γυαλιά της μάνας μου, με τους παλιούς καλούς (σύνθετους) φακούς και καινούργιο καλό κοκάλινο σκελετό, ετοιμοφόρετα, καλύτερα από πριν.
Οι άνθρωποι, μου χάρισαν και μία θήκη (με κορδονάκι ανάρτησης), μου μέτρησαν, κατόπιν αιτήματός μου, και τους βαθμούς οφθαλμολογικής πάθησης-συνταγής των φακών, μ’ ευχαρίστησαν και έφυγα.
Συμπέρασμα: με 20€, έκανα περίφημα τη δουλειά μου, σ’ ένα φιλικό περιβάλλον, μίας μικρής επιχείρησης, που φάνηκε να γνωρίζει καλά το αντικείμενο και τις υποχρεώσεις της δουλειάς της (νέοι κυρίως άνθρωποι, ευγενικοί, πρόθυμοι).
Θα μου πείτε τώρα, άξιζε αυτός ο κόπος, προκειμένου να γλυτώσω 30-40 €. Θα σας απαντήσω, άξιζε και παράξιζε, για δύο βασικούς λόγους: (α) απέδειξα, το κυριότερο, στους προηγούμενους (της συνοικίας μου), ότι ο «μακάκας» έχασε πια την πολυτέλεια, να παραμένει, εν Ελλάδι της κρίσης, «μακάκας» και (β) κάποια στιγμή, που θα χρειαστώ γυαλάκια (βλέπετε, … γερνάμε σιγά-σιγά), θα πάω στο ίδιο καλό μαγαζάκι, για νάχω τη βέλτιστη εξυπηρέτηση, τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για τους δικούς μου ανθρώπους.
Με άλλα λόγια, θα το λέω και το ξαναλέω, στη σημερινή χρεοκοπημένη Ελλάδα, που «οι πολλοί» γίνονται φτωχότεροι, «οι λίγοι» που πλούτιζαν ανεξέλεγκτα μέχρι σήμερα, θα πρέπει να πάρουν το μήνυμα: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ.
Κύριοι, τόσα χρόνια σας «κακομάθαμε», αλλά, το παραμύθι τελείωσε:
ή προσαρμόζεστε στα νέα δεδομένα ή … κλείστε το, το ρημάδι!
Οι ΛΑΜΟΓΙΕΣ και τ’ αεριτζίδικα λεφτά, ... ΤΕΡΜΑ!
Αντε μπράβο … !
Υ.Γ.
φίλε evroligouris, διακρίνω κάποια "επιφυλακτικότητα" σχετικά με το σχήμα της νέας κυβέρνησης, ....ή κάνω λάθος?
Δηλαδή, εσύ, με το χέρι στην καρδιά, απάντησέ μου: ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ από τον ανασχηματισμό ?!!!!
Μην ξεχνάς, ότι όταν μάθει κανείς να "κάνει ποδήλατο", ... είναι δύσκολο να το ξεμάθει!
Γιώργο, λάθος χώρα διάλεξες για να γεννηθείς. Λυπάμαι που στο λέω, αλλά έτσι είναι. Κι ακόμη περισσότερο λυπάμαι επειδή όλοι εμείς οι παλιότεροι σου αφήσαμε παρακαταθήκη αυτή την πατρίδα.
ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΟΓΙΑ και τρωκτικά
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
μία μικρή παρέμβαση, στα πλαίσια της προσπάθειάς μου, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, να ενημερώνω τους φίλους του site, για την αγορά (δεν εννοώ, τη χρηματιστηριακή αγορά, αυτή, προς το παρόν, - όσον αφορά το ΧΑΑ -, … είναι από άλλο ανέκδοτο), μήπως και εξοικονομήσουν κάποια χρήματα από τις καθημερινές δαπάνες τους.
Αναπόφευκτα, απευθύνομαι κυρίως σε όσους διαμένουν στην Αττική, αλλά οπωσδήποτε, θεωρώ, ότι πολλοί άλλοι φίλοι εκτός Αθηνών, μπορούν να ωφεληθούν οικονομικά, από τις μικρές ιστοριούλες που παραθέτω. Πάμε λοιπόν:
Εσπασε ο σκελετός γυαλιών (οράσεως) της μάνας μου. Επειδή οι φακοί είναι καλής ποιότητας και αποτελούν συνδυασμό διαφόρων οφθαλμολογικών παθήσεων, έκρινα σκόπιμο, να μην προβώ σε εκ νέου παραγγελία γυαλιών, αλλά ν’ αντικαταστήσω το σκελετό. Λογικό ακούγεται.
Επισκέφτηκα λοιπόν τρία καταστήματα οπτικών της περιοχής μου (μεσο-αστική, πυκνο-κατοικημένη συνοικία της Αθήνας).
Ο πρώτος, με ύφος βαρύγδουπο, είπε: 50€, αν φυσικά βρω σκελετό, που να ταιριάζουν οι συγκεκριμένοι φακοί. Δύσκολο μου φαίνεται, αλλά, άφησέ τα, δώσε 20€ προκαταβολή και πέρνα ξανά αύριο, … να δούμε.
Ο δεύτερος, επειδή βαριόταν, «βρήκε αμέσως τη λύση»: φίλε ξέχνα το, δεν υπάρχει τέτοιος σκελετός, με 90€, … φτιάχνουμε καινούργια.
Ο τρίτος, επειδή με είδε λίγο «ψαγμένο», ήταν ανταγωνιστικότερος: 40€, η καλύτερη τιμή, αλλά, χρόνος παράδοσης εντός τριών τουλάχιστον ημερών.
«ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ», από πολλές απόψεις, και γέλασα με όλους τους. Σημειωτέον, όταν μπήκα στα εν λόγω καταστήματα, … άδεια (ψυχή μέσα).
Εν γένει, γνωρίζω καλά την αγορά. Ωστόσο, το συγκεκριμένο αντικείμενο (γυαλιά οράσεως) μου ήταν άγνωστο. Ρώτησα λοιπόν κάποιον, που είχε ασχοληθεί μ’ αυτό το θέμα στο παρελθόν, κι’ εκείνος μου υπέδειξε ένα κατάστημα οπτικών (όχι παζάρι γυαλιών, όπως αυτά που υπάρχουν σε κάποια σημεία του κέντρου), κοντά στην Ομόνοια (οδός Σωκράτους, κάθετος της Πειραιώς, περίπου 150m από την Ομόνοια).
Πήγα, μπήκα, … μικρός χώρος υποδοχής, πολυκοσμία.
Ωχ, είπα μέσα μου, μπλέξαμε εδώ πέρα, σιγά μην ασχοληθούν μαζί μου. Επεσα έξω όμως. Τουλάχιστον 5 υπάλληλοι, εξυπηρετούσαν ταυτόχρονα ισάριθμους πελάτες, άμεσα, ήρθε και η σειρά μου. Ανέφερα το θέμα, με οδήγησαν σε άλλο χώρο, μεγαλύτερο, όπου υπήρχε και «εργαστήριο συντήρησης γυαλιών». Εψαξαν και εντόπισαν σκελετό που να ταιριάζει με τους φακούς. Ρώτησα για την τιμή, μου είπαν 30€, λίγο παζάρι, … ανέφερα, ότι τα Mark Aalen, διαφημίζουν γυαλιά οράσεως με 29€, μου αντέτειναν 25€, συμφωνήσαμε στα 20€ και … και άρχισε η «επέμβαση».
Στο μεταξύ, μου προσέφεραν κάθισμα, για να μην περιμένω όρθιος και μετά από 15 λεπτά, ήμουν έτοιμος.
Τα γυαλιά της μάνας μου, με τους παλιούς καλούς (σύνθετους) φακούς και καινούργιο καλό κοκάλινο σκελετό, ετοιμοφόρετα, καλύτερα από πριν.
Οι άνθρωποι, μου χάρισαν και μία θήκη (με κορδονάκι ανάρτησης), μου μέτρησαν, κατόπιν αιτήματός μου, και τους βαθμούς οφθαλμολογικής πάθησης-συνταγής των φακών, μ’ ευχαρίστησαν και έφυγα.
Συμπέρασμα: με 20€, έκανα περίφημα τη δουλειά μου, σ’ ένα φιλικό περιβάλλον, μίας μικρής επιχείρησης, που φάνηκε να γνωρίζει καλά το αντικείμενο και τις υποχρεώσεις της δουλειάς της (νέοι κυρίως άνθρωποι, ευγενικοί, πρόθυμοι).
Θα μου πείτε τώρα, άξιζε αυτός ο κόπος, προκειμένου να γλυτώσω 30-40 €. Θα σας απαντήσω, άξιζε και παράξιζε, για δύο βασικούς λόγους: (α) απέδειξα, το κυριότερο, στους προηγούμενους (της συνοικίας μου), ότι ο «μακάκας» έχασε πια την πολυτέλεια, να παραμένει, εν Ελλάδι της κρίσης, «μακάκας» και (β) κάποια στιγμή, που θα χρειαστώ γυαλάκια (βλέπετε, … γερνάμε σιγά-σιγά), θα πάω στο ίδιο καλό μαγαζάκι, για νάχω τη βέλτιστη εξυπηρέτηση, τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για τους δικούς μου ανθρώπους.
Με άλλα λόγια, θα το λέω και το ξαναλέω, στη σημερινή χρεοκοπημένη Ελλάδα, που «οι πολλοί» γίνονται φτωχότεροι, «οι λίγοι» που πλούτιζαν ανεξέλεγκτα μέχρι σήμερα, θα πρέπει να πάρουν το μήνυμα: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ.
Κύριοι, τόσα χρόνια σας «κακομάθαμε», αλλά, το παραμύθι τελείωσε:
ή προσαρμόζεστε στα νέα δεδομένα ή … κλείστε το, το ρημάδι!
Οι ΛΑΜΟΓΙΕΣ και τ’ αεριτζίδικα λεφτά, ... ΤΕΡΜΑ!
Αντε μπράβο … !
Υ.Γ.
φίλε evroligouris, διακρίνω κάποια "επιφυλακτικότητα" σχετικά με το σχήμα της νέας κυβέρνησης, ....ή κάνω λάθος?
Δηλαδή, εσύ, με το χέρι στην καρδιά, απάντησέ μου: ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ από τον ανασχηματισμό ?!!!!
Μην ξεχνάς, ότι όταν μάθει κανείς να "κάνει ποδήλατο", ... είναι δύσκολο να το ξεμάθει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου